Dat SME TV en de samenwerkende Rastafari organisatie het op zo een kort tijdsbestek mogelijk heeft gemaakt om Lucky Dube gezamenlijk te kunnen herdenken, is een zeer goed initiatief geweest. BIG UP voor de organisatie!

In het voormalige gebouw van de Volkskrant in de Wibautstraat te Amsterdam werden twee bijeenkomsten tegelijkertijd gehouden. Boven werd een besloten feestje gehouden, op de begane grond vond de herdenking van Lucky Dube plaats. Nadat je bij binnenkomst had gezegd waarvoor je kwam, liet een mevrouw achter een desk je weten waar je naartoe moest. De aardige mevrouw had in sommige gevallen een scherp oog ten opzichte van de binnenkomende gasten. “Voor Lucky Dube (dat zij uitsprak als ‘djoep’) – moet u op de begane grond zijn” deelde de mevrouw een aantal gasten die binnenkwamen mede zonder dat zij hadden gezegd waarvoor zij kwamen.

Wie kan beter iets vertellen over het leven van Lucky Dube, dan de Afrikaanse grootheid zelf? Daarom werd er (gedeeltelijk) een DVD vertoond, waarbij Lucky Dube zelf aan het woord was. Hij sprak over zijn jeugd, de plaats Ermelo waar hij opgroeide en wat het met hem deed als hij daar weer was. Over het feit dat zijn oma hem heeft opgevoed, dat hij soms niets te eten had, dat hij met apartheid is opgegroeid en nog veel meer. Uiteraard waren er tussendoor fragmenten te zien van videoclips en optredens van Lucky Dube. Een aantal beelden kwamen mij bekend voor, andere beelden weer niet. Naderhand werd het helaas niet duidelijk wat de exacte titel van de DVD was toen ik er naar vroeg. Wel werd daardoor bekend dat de DVD uit Suriname kwam en dat hij daar op dit moment erg vaak bekeken wordt.

Het zou waarschijnlijk teveel tijd hebben gekost om de hele DVD te tonen en daarom werd de DVD tijdens een mooi beeld van Lucky Dube stil gezet. Dat beeld was voor de rest van de avond op het filmdoek te zien. Na het vertonen van de DVD, werd een toespraak gehouden door Ras Kwamie. Hij deed zijn toespraak in het Nederlands, wat ik erg te waarderen vind. Daarna zong Sista Iyaata “Redemption Song” van Bob Marley, waarbij zij begon met de songtekst “How long shall they kill our prophets, while we stand aside and look”. Daarna vulde zij het lied Redemption Song met haar eigen en zeer toepasselijke songteksten in.

Aansluitend werden Nyabinghi liederen gezongen en gespeeld door de groep Rastafari Samen. De grote bass-drum was erg mooi om te horen, Ras Kwamie speelde de extra slagen op de kleinste drum met het hoogste geluid en Ras Simeon speelde de maracas. Natuurlijk werd ook “No night in Zion, there is no night there” gezongen, waarvan de teksten refereren aan de bijbel.

Na de nyahbinghi liederen draaide soundsystem Empress Messenjah Sound muziek van Lucky Dube. De zaal was gezellig ingericht. Met name het dimmen van het licht kwam de sfeer ten goede. Want tijdens het vertonen van de DVD werden al vele waxinelichtjes aangestoken. Toen Empress Messenjah Sound speelde kon iedere bezoeker die dat wilde een waxinelichtje op de tafel die midden in de zaal stond aansteken. Uiteraard heb ik er ook een aangestoken.

Niet lang daarna heb ik het condoleanceregister getekend. Thuis had ik al wat zitten brainstormen over de tekst die ik zou schrijven, maar zoveel ruimte was er in het condoleanceregister helemaal niet. Achteraf gezien logisch, want daarbij is het de bedoeling dat je je naam noteert en meer niet. Desondanks heb ik er toch nog iets bijgeschreven: “Lucky Dube became a victim of the situation himself… He will be remembered always”. Als je schrijven op een weblog als hobby hebt, dan zijn die twee zinnen het minste dat je kan doen.

Bij het horen van de muziek van Lucky Dube werd de sfeer in de zaal  losser. Zo een afscheid wil ik ook wel: eerst heel even serieus en daarna lekker feesten! Hoe dan ook: mensen gingen gezellig met elkaar babbelen, er werd gedanst en er werd gezongen. In totaal waren er minstens 70 bezoekers van verschillende aard. De één had een net pak aan, de ander was gekleed in traditionele Surinaamse kledij. De een was zwart, de ander wit en voor de rest alles dat daar tussenin zit. De Afrikaanse reggaester maakte zijn songteksten op zijn eigen herdenking in Amsterdam waar: Different Colours-One People!

Op de vraag of Lucky Dube een Zulu is, had hij ook een duidelijk antwoord op de DVD. “God heeft de mens geschapen. De mensheid heeft daar zelf onderscheid in gemaakt. “Dit is Amerika dus jij bent een Amerikaan. Dat is Europa, dus jij bent een Europeaan. Maar zo denk ik helemaal niet. Als je aan me vraagt of ik een Zulu ben, dan zeg ik je: “Ik ben een mens, a human being…”

Onder de bezoekers mis ik mensen die ik had verwacht en ontmoet ik mensen die ik niet had verwacht. Iemand met een Lucky Dube T-shirt aan bijvoorbeeld met de tekst “Respect Tour 2007” 😉 Opvallend was ook de groep van drie man die speciaal T-shirts hadden laten drukken met de tekst “Rastas Never Die” erop ter gelegenheid van de herdenking. Hoe dan ook – of je er wel of niet bent geweest -we denken en voelen allemaal hetzelfde over de laffe moord op de legendarische superster Lucky Dube.

Lucky Dube, rust in vrede. Je leeft voort in de harten van mensen. Van mensen die jouw boodschap hebben begrepen en die er nog dagelijks naar zullen luisteren. Je bijdrage aan conscious reggae-muziek is ongekend en daarom zal je nooit vergeten worden.