Afgelopen weekend werd het Rode Loper Festival voor de negende keer gehouden. Op zaterdag 26 september in het Oosterpark in Amsterdam Oost en op zondag 27 september op diverse locaties van het stadsdeel. Dit jaar was Caribbean Creativity op het festival vertegenwoordigd, de in Amsterdam gevestigde organisatie die heeft meegewerkt aan de splinternieuwe, nog uit te brengen film Kingston Paradise die werd opgenomen in de Jamaicaanse hoofdstad Kingston. Caribbean Creativity toonde de meest uiteenlopende producties op het witte doek, van documentaires en trailers tot animatiefilms en muziekvideo’s.
De ingang van het Oosterpark was feestelijk versierd met rode ballonnen en rode sokken. Na het bruggetje over te zijn gelopen, was het pleintje rondom de koepel ook gezellig aangekleed, eveneens voornamelijk roodkleurig. Het allereerste kraampje aan de rechter kant stond niet op de juiste plek. Want omdat ik de Loper Tent waar Caribbean Creativity actief zou moeten zijn niet in een oogopslag zag, vroeg ik daar of zij misschien wisten waar die tent was. Nu bleek dat je je bij dit kraampje aan kon melden voor een puzzeltocht, waarbij je werd uitgerust met GPS apparatuur en een digitale camera. Het uitgeprinte A4-tje met de tekst "Informatie" met daaronder een pijl wijzend naar links was blijkbaar niet afdoende om mensen met vragen van de op een informatie-kraam lijkende stand weg te houden.
De koepel in het Oosterpark wordt bij evenementen vaak gebruikt als podium voor optredende artiesten. Dit keer was de koepel gezellig ingericht met bankjes en kussentjes waar het publiek naast de aanwezigheid van terrassen ook kon gaan zitten. Tegenover de koepel stond een vrachtwagen met opengeklapte zijkant opgesteld die als podium diende.
Ik had het idee dat er groots uitgepakt zou worden op het festival, maar dit was niet het geval. Het festival beperkte zich rondom de koepel, even verder was er een draaimolentje voor kinderen en toen hield het op. Waarschijnlijk had ik het Amsterdam Roots Festival en het Keti Koti Festival nog teveel in gedachten, waarbij het hele Oosterpark in beslag werd genomen.
De mensen van Caribbean Creativity zijn nog druk bezig met de opbouw, ik wil ze niet storen in hun werkzaamheden. Want het loopt langzamerhand toch al tegen 14:00 uur aan, de aangekondigde tijd waarop de beelden uit vooral The Land of Wood and Water van start gaan. Voor de tent staat een tafel met uitgebreide informatie. Vaakal ontbreken dit soort basale dingen, maar hier is de documentatie tot in de puntjes geregeld. Om plusminus 14:15 uur gaat de eerste korte film van start. *Omdat het onmogelijk is om diep in te gaan op alle items die in anderhalf uur getoond zijn, volgen nu een aantal highlights.
Het is geen nieuws omdat het reeds werd aangekondigd, maar toch was de actualiteit van de items erg opvallend. De meeste producties waren dan ook uit 2009, zoals de documentaire "Why do Jamaicans run so fast?" Om direct antwoord op deze vraag te geven: veel Jamaicanen kwamen in beeld met de opmerking "Because all things in Jamaica are natural". De documentaire had echter een dieperliggende reden. De beelden waarin Usain Bolt korte opmerkingen maakt en waarin natuurlijk ook zijn overwinningen te zien zijn, worden afgewisseld met beelden van reggae/dancehall muziek. Ook komt er een jongetje aan het woord aan wie de vraag "Wat wil je later worden?" wordt gesteld. "Ik wil een gangster worden om wraak te kunnen nemen tegen degene die een aantal van mijn familieleden heeft doodgeschoten", antwoordt hij. Een plus een is twee. Naast muziek is nu ook atletiek een manier geworden om het armoedige en criminele bestaan op Jamaica te kunnen ontvluchten.
Het geluid dat van het festivalpodium afkomt is soms storend in de tent. Tussendoor lopen mensen in en uit, met als voordeel dat je meteen merkt of een item interessant gevonden wordt of niet. Bij het horen van reggaemuziek wordt het drukker in de tent, bij het vertonen van korte animatiefilms lopen een aantal mensen weg.
In One Cup of Coffee komt Rohan Marley aan het woord, de zoon van Bob Marley die zijn toekomst niet heeft voortgezet met muziek zoals Damian, Julian, Ziggy, Stephen en Kymani Marley wel hebben gedaan. Hij treedt in de voetsporen van de vorige Marley generatie, zij deden aan landbouw en veeteelt. In de 10e eeuw werd koffie en de werking van cafeïne voor het eerst in Ethiopië ontdekt. Koffie wordt naast water het meest gedronken in de wereld. Marley Coffee is gebaseerd op het Rastafari gedachtengoed in verband met "Ital", het puur natuurlijk kweken en nuttigen van gewassen. Met de plantage, Rohan zelf noemt het liever een gemeenschap, helpt hij diverse boeren die over het algemeen een veel te laag tot nagenoeg geen inkomen hebben. Zo komt er een Jamaicaanse medewerker aan het woord die hoopt dat zijn kinderen het veel beter zullen krijgen dan hijzelf. Doordat hij bij Marley Coffee werkt kan hij zijn kinderen naar school sturen en kan hij zelfs een beetje sparen. Een minpuntje aan deze documentaire is dat bijna aan het eind te zien is dat Rohan Marley met een helicopter zijn plantage in de Blue Moutains komt bezoeken. Al het idealisme dat de documentaire daarvoor nog uitstraalde wordt ermee om zeep gebracht.
Het programma was erg afwisselend. Van korte muziek videoclips tot langere documentaires tot korte animaties en meer. Gezien het recente materiaal hadden er ook meer recente Roots Reggae videoclips afgespeeld mogen worden. Voor het aantrekken van publiek zou dat sowieso een goed idee zijn geweest. Helaas waren er geen DVD’s te koop om het getoonde materiaal thuis nog eens rustig te kunnen bekijken. Een geval van overmacht was het uitvallen van de stroom waardoor niet alle items konden worden getoond. Hoe dan ook was het zeker de moeite waard om Caribbean Creativity te bezoeken. De kans dat je een item al had gezien was uitermate gering gezien het zeer recente materiaal. En als je ziet hoe enthousiast en trots de Jamaicaanse bevolking over Usain Bolt vertelt, dan word je er spontaan blij van. Beelden van Jamaica zijn per definitie leuk om te zien. Vooral als ze ergens opgenomen zijn waar je zelf ook bent geweest. Aan de intentie dat het een "feel good" evenement zou worden heeft Caribbean Creativity absoluut voldaan.
Na het filmprogramma loop ik een rondje Oosterpark. Mensen genieten van het weer in het gras, er wordt een potje gevoetbald, hardlopers lopen voorbij en mensen geven vogels te eten. Hoewel het bruggetje is afgezet met hekken en een joekel van een bord dat fietsers links af moeten slaan, hebben velen er zoals het rode voetgangerslicht in Amsterdam volkomen lak aan. Na het rondje treedt er een rapgroep op die veel publiek trekt. Daarna is er een modeshow en een demonstratie van een Indiase danseres. Voor een videoclip van een rapgroep worden mensen gezocht die voor de camera "Blijf met je poten van mijn stad!" mee willen rappen. De een is iets te enthousiast, tegen het agressieve aan en duikt zowat de camera in, de ander zingt lachend gezellig met de muziek mee wat niet overeenkomt met de inhoud van de tekst. Een goede videoclip maken valt nog niet mee. "Blijf met je poten van mijn stad!" heeft te maken met de betutteling in Amsterdam. Staand een biertje drinken mag niet meer (inmiddels weer wel dacht ik), coffeeshops moeten sluiten, het Red Light District moet het veld ruimen voor hoogstaande horeca en kunst, na 02:00 uur ’s nachts kun je bijna nergens meer terecht dankzij de aangepaste sluitingstijden, paaldansen mag niet meer en ga zo maar door. Ik kan me wel vinden in de tekst. Blijf van mijn stad af! Nog even roti halen en met de tram weer naar huis. Het was weer een uplifting dagje in het Oosterpark.