In plaats van 13:30 uur gaat het ArkeFly toestel op 27 juli 2006 om 14:15 uur de lucht in, in verband met de drukte op Schiphol. Op de heenreis wordt een stop gemaakt in Puerto Plata, de Dominicaanse  Republiek. Het vliegtuig landt hier niet erg zorgvuldig en een aantal mensen klappen na de landing alle angst die ze in zich hadden uit hun lijf. De mensen die op dit mooie eiland op vakantie gaan worden verzocht als eerste uit te stappen. Logischerwijs hou je dan alleen de mensen nog over die naar Jamaica gaan. In voorgaande jaren waren dat er maar weinig, dit jaar zijn het er best veel. Eigenlijk veel meer dan verwacht om eerlijk te zijn. Omdat het vliegtuig in Puerto Plata schoongemaakt wordt, moeten ook de passagiers die Jamaica als eindbestemming hebben het vliegtuig uit. Ik had me niets liever gewenst dan een tussenstop waarbij je het vliegtuig mag verlaten; lekker even de benen strekken, eindelijk weer roken en erg leuk ook om het vliegveld van Puerto Plata weer eens te zien. In 2002 ben ik namelijk naar Playa Dorada geweest (mijn ouders nodigden mij, mijn zus en mijn zwager uit in verband met hun 40-jarige huwelijk) dus het kwam me allemaal weer erg bekend voor. Voordat ik het wist moesten we alweer gaan boarden. Op zich wel jammer want je zat er best lekker, het was echt een opknappertje. Aan de andere kant viel er nog wel wat af te reizen voordat de plek van bestemming bereikt zou worden, dus dat we (sneller dan verwacht) weer verder moesten kwam in dat opzicht wel weer goed uit.

De vlucht naar Jamaica gaat nog de magische tijd van 1 uur en 11 minuten duren. Hoewel we op Schiphol een vertraging van drie kwartier hadden, landen we een kwartiertje later in Montego Bay. Het is 19:45 uur in plaats van 19:30 uur om precies te zijn. Het vliegtuig stopt op een andere plek dan voorheen, waardoor we door andere (lange) gangen moeten lopen. De paspoortcontrole en de customer services alwaar je de reeds in het vliegtuig ingevulde immigratieformulieren in moet leveren verlopen allemaal erg soepel. Op het vliegveld heten Karin en Ellen iedereen welkom. We krijgen papieren mee en worden morgen om 11:00 uur in de lobby van het hotel verwacht.

Gezien het toch wel grote aantal Nederlanders worden we met een heuse touringbus naar het hotel gebracht. Voorheen ging dat altijd met een klein busje dat lekker door kon scheuren, maar nu zijn we aan een langzaam rijdende touringbus overgeleverd. Het feest is compleet als ze de weg van Montego Bay naar Ocho Rios op erg veel plekken opengebroken hebben. Als ik aan Jamaica 2006 denk, dan denk ik alleen nog maar aan “Detour” borden. (Valt ook wel mee hoor…) Die weg zijn ze flink aan het renoveren. Het is duidelijk dat Jamaica de toeristische industrie een flinke “boost” aan het geven is. De nieuwe gedeelten (dat waren er helaas nog niet veel) waren voorzien van heuse “kattenogen” in het wegdek, want wegverlichting is er namelijk niet. Hip hoor.

We rijden langs Holiday Inn Sunspree Resort waar ik in 2004 verbleef en zien ook allerlei andere bekende dingen voorbijkomen zoals het MoBay Medical Diagnostic Center (daar ben ik (helaas) ook heel even geweest in 2004), Half Moon (Lionel Richie verbleef daar in 2004 toen hij optrad op Reggae Sumfest waar ik ook ben geweest) en de Great House “Rose Hall”, destijds bewoond door Annie Palmer die ook “The White Witch of Jamaica” werd genoemd. “Annie”; het zit hem volgens mij toch gewoon in de naam hoor… Maar goed, na alle bekende dingen weer gezien te hebben wordt het best een donkere en lange reis naar Ocho Rios. Dat is per definitie al het geval maar de trage touringbus en de opengebroken weg zorgen er alleen maar voor dat het allemaal nog wat langer duurt. Op zich was het ook wel weer grappig om te zien dat ze die weg eindeloos lang opentrekken en dan maar zien wanneer het geasfalteerd kan worden. In Nederland doen ze dat stukje voor stukje om het rijverkeer zo min mogelijk te hinderen; in ieder geval is erover nagedacht en wordt het zo efficiënt mogelijk ingeplanned en uitgevoerd. Daar sleuren ze kilometers lang wegdek in één keer open en wat het asfalteren betreft geldt: “Soon come…”

De eerste stop is Royal Decameron, alwaar je eigen cottages kan boeken. Dat schijnt ook niet altijd even vlekkeloos te verlopen, maar dit terzijde. De tweede stop is ClubHotel RIU Ocho Rios. Dit resort heeft eind 2005 haar deuren geopend. De oprijlaan is best lang. De eerste indruk dat je hier niet zomaar vanaf komt is achteraf gezien juist gebleken. Alles ziet er erg mooi uit, ik kan niet anders zeggen. De kamer zit op 5 hoog en gelukkig zit het nog aardig in de buurt van het centrum. Zin om de koffers nog helemaal uit te pakken als je net een reis achter de rug hebt waarbij je van deur tot deur 24 uur wakker bent heb je niet meer. Ik niet in ieder geval. Tijd om het resort alvast een beetje te verkennen en nog wat te eten bij Piccolo Italia. Het avondentertainment is net afgelopen en er komt een meisje in een danspakje vragen wat ik van het optreden vond. Kan ze ook niet weten natuurlijk, maar ik ben er dus nog maar net een uurtje. Op het podium staat de huisband reggaemuziek te spelen en de zanger zingt soms vals.

Zuiver zingen, vals zingen; mooi dansen, slecht dansen. Het kan me op dat moment allemaal niet zoveel meer schelen:
FiYah is BACK-A-YARD !!!