In 2001 kon Irie FM beluisterd worden op de TV en in 2004 kon er gekeken worden naar RE TV (Reggae Entertainment Television), waar destijds veel aandacht werd besteed aan het opkomende Reggae Sumfest festival. (In 2004 ben ik hoofdzakelijk voor Reggae Sumfest naar Jamaica gegaan.) Dit jaar was er geen Irie FM te ontvangen, geen RE TV te zien, maar wel TV J, oftewel Television Jamaica. In de morgen werd het programma “Smile Jamaica” uitgezonden, een gevarieerd programma met diverse gasten waarin verschillende onderwerpen werden besproken. “The revival of Reggae Sunsplash” staat voor de deur dus geen wonder dat er regelmatig wel iets over Reggae Sunsplash op TV J te zien is. De eerste dag is het meteen al raak: niemand minder dan de director van Reggae Sunsplash, Charles Campbell (links), is uitgenodigd in de studio voor een interview. Zoals hij ook in de Jamaicaanse dagbladen de Observer en de Gleaner heeft laten weten, licht hij ook op TV toe dat het festivalterrein een erg grote en vooral mooie locatie is, dat er niet één pauze zal zijn waarbij mensen zich hoeven te “vervelen” omdat er twee podia zijn die elkaar continue afwisselen en dat overal op het terrein op grote schermen gekeken en geluisterd kan worden naar het optreden dat op dat moment op één van de twee podia plaatsvindt.

Ook Richie Spice is in de studio en na een erg kort praatje zingt hij een nummer. Eerst twijfel ik nog of ik dat wel goed zie, maar helaas blijkt het waar te zijn. Een grote artiest als Richie Spice die zorgt voor het ene na het andere uitverkochte optreden playbacked op zijn eigen National Television! Hoewel de muziek erg goed klinkt, vind ik het een afgang eerste klas. Toch zijn CD’s voortaan maar van internet downloaden in plaats van origineel in de winkel kopen en zeker niet meer naar zijn concerten gaan.

Het programma duurt maar een half uur en je wordt overspoeld met reclames van de Digicel Rising Stars. Op een gegeven moment kan je het gewoon niet meer zien. Rising Stars is vergelijkbaar met Idols en je ziet telkens dezelfde “opkomende artiesten” voorbij komen. Het zijn er namelijk maar weinig die echt kunnen zingen. De zanger met de typische naam “Jim Laden” blijft het best in mijn hoofd hangen.
_
Gauw de laatste spullen van de koffer nog in de kasten en laden doen, om 11:00 uur worden we zoals gezegd in de lobby verwacht. Reisleidster Karin vraagt zich af of we er wel bij willen zijn, want wat kan ze ons nog over Jamaica vertellen? Nou ja, al zou je alleen maar voor die ene mededeling aanwezig zijn die je nog nooit had gehoord, zinloos is het natuurlijk nooit. En de excursies komen natuurlijk voorbij, want wat gaan we doen dit jaar, wat willen we zien, wat is interessant? Met maar liefst ongeveer 20 man(!) gaan we naar de Conference Room waar de airco goed zijn best doet. Veel nieuwe dingen krijg ik inderdaad niet te horen, maar inschrijven op excursies vind ik een must. Als ik aan het strand zou willen bakken, dan had ik ook in Nederland kunnen blijven en dagelijks naar Zandvoort kunnen rijden. Van dat resort af dus, actie! D.m.v. excursies waarop je je in kunt schrijven maar ook met excursies die je zelf organiseert.

Verwarrend was dat de excursie die op de lijst stond voor woensdag, deze week op maandag werd gehouden, enzovoorts. Alles was omgegooid. En daarbij moesten 3 tot en met 6 augustus vrijgehouden worden in verband met Reggae Sunsplash. Ben je eindelijk van je werk weg, moet je nog na gaan denken op je vakantie ook. Geboekte excursies zijn de Rio Grande (al gedaan), Nine Miles (al gedaan), Dunn’s River Falls en Kingston. Vooral de zeer gevaarlijke, moordzuchtende, uiterst criminele en voor toeristen totaal onbegaanbare hoofdstad Kingston wilde ik wel eens zien. En dan heb ik het met name over Kingston Downtown. Die tour gaat ook langs het National Heroes Park (je komt er voorbij) waar veel Jamaicaanse bekendheden begraven liggen. Een goed moment om eer te bewijzen aan de Crown-Prince of Reggae Muzik, Dennis Brown.

Als je excursies al gedaan hebt, dan kunnen er eigenlijk maar twee dingen gebeuren. Ze zijn beter dan de vorige keer of ze vallen tegen. Of Rio Grande en Nine Miles mee of tegengevallen zijn komt vanzelf in de reisverslagen terug, so stay tuned. Tijdens de bijeenkomst komt er een medewerksters van de Engelse afdeling van RIU binnenlopen met een envelop onder haar arm. Daarop staat nogal groot "Reggae Sunsplash" geschreven. Bij de Nederlandse afdeling konden de Reggae Sunsplash kaartjes niet gekocht worden dus na de bijeenkomst meteen maar eens kijken of we haar nog terug kunnen vinden. Dat is gelukkig het geval want we zien haar in de lobby zitten. Kaartjes voor Sunsplash verkoopt ze niet, maar ze belt even om te vragen waar die dan wel te krijgen zijn. "Kaartjes kun je kopen bij Irie FM en bij het Jamaican Tourist Board" zegt ze. We besluiten morgen meteen naar Irie FM te gaan (één van de grootste radiostations in Jamaica), dan hebben we dat ook meteen een keer gezien. Bij aankomst in 2004 hadden we maar één ding in gedachte: zo snel mogelijk kaartjes halen voor Reggae Sumfest. Want dat was tenslotte de hoofdreden waarom we toen naar Jamaica gingen. En nu geldt dat voor Reggae Sunsplash. In 2004 eindigde het halen van kaartjes in een drama, maar nu niet hoor. Morgen gewoon naar Irie FM of eventueel naar het Jamaican Tourist Board en je bent klaar. Of niet?

’s Middags is een mooie aangelegenheid om de rest van het resort te verkennen. Waar zitten de restaurtants, de winkeltjes, de bars? Aan de “Reggae Bar” dat gelegen is aan het andere deel van het resort is het barpersoneel verbaasd dat artiesten als Elephant Man, I Wayne, Jah Cure en Gyptian me niet onbekend in de oren klinken. Om eerlijk te zijn snappen ze er eigenlijk helemaal niets van. Nog verbaasder zijn ze als ik meezing met de nummers die ze draaien van onder andere Sizzla, Richie Spice en Chuck Fenda. Als de barman / DJ een rewind doet roept hij geen “Wheeeeellllll” of “Pull Up”, maar “Bullit, Bullit, Bullit !!!” Zulke kreten schijnen in Jamaica soms snel te wisselen, soms ook weer niet. Dan is dit populair, dan weer dat. “Shoot Da Bway” schijnt er ook een te zijn geweest en zo nog vele anderen. Maar de door Bounty Killer uitgevonden kreet “Bullit, Bullit, Bullit !!!” rule-de in de tijd dat ik in Jamaica was en dat doet het nu misschien nog wel. Altijd geinig om van dat soort dingen op de hoogte te zijn; ook op andere plaatsen in het resort deed het het Jamaicaanse personeel in eerste instantie verbazen en daarna moesten ze er vreselijk om lachen. Het was in ieder geval altijd een goed aanknopingpunt voor een gesprek. In Nederland zorgde het er bij de achtergrond-zanger van Anthony B ook voor dat hij water zag branden en daarna moest hij er ook om lachen.

Het doet me denken aan 2004 toen Richie Spice het nummer “Marijhuana” pas uitbracht. Dat was in Jamaica onwijs populair en je hoorde het werkelijk overal. Bij terugkomst in Nederland gaf (ik dacht dat het Bushman was) in de Melkweg een optreden en men speelde vooraf de instrumentale versie van dat nummer. Als je dat dan bijna woordelijk mee kan zingen terwijl het in Europa nog niet echt bekend is, dan staan die instrumentalisten je ook wel aan te kijken van: hoor en zie ik dat nou goed? Altijd grappig.

’s Avond was het eerste avondentertainment dat ik meemaakte. Een heuse “Beach Party!” Ik heb de avond maar samengevat met: “Hoe maak ik van een mug een olifant?” OK, dat er paarden rondjes renden en steigerden op het strand was nog wel leuk, dat er iets met vuur gedaan werd ook. Maar meer was het gewoon niet. En maar roepen door die microfoon hoe uplifting en fantastisch het allemaal wel niet was. Tijd om mijn bed maar eens op te zoeken…