Iedereen die een gedetailleerd verslag van de optredens op Reggae Sunsplash 2006 verwacht moet ik helaas meteen teleurstellen. De hoeveelheid optredende artiesten is namelijk dermate groot, dat het gewoon niet meer bij te houden is. Daarnaast wil je als je in Jamaica bent de cultuur, de sfeer en vooral natuurlijk ook de muziek ten volle meemaken. Je wilt alles door je aderen voelen stromen in plaats van setlists bijhouden, specifieke gebeurtenissen opschrijven, enzovoorts. Een gedetailleerd verslag wordt het dus zeker niet. Daarnaast mocht ik mijn fototoestel gewoon mee naar binnen nemen, te gek! De belichting, de afstand en de drukte hebben echter niet echt bijgedragen aan een high-quality fotoalbum. Sommige foto’s zijn dan ook niet scherp, te donker, of wat dan ook. Nou, dat was de ‘disclaimer’ wel zo een beetje. Iedereen die ondanks dit minder goede nieuws niet afhaakt wens ik alvast veel leesplezier.

Eerst een korte terugblik gezien het feit dat het wel even geleden is dat ik reisverslagen op de weblog heb gepubliceerd. In december 2005 las ik op internet dat Reggae Sunsplash – na een onderbreking van maar liefst 9 jaar! – opnieuw gehouden zou worden in de zomer van 2006. Het waren destijds maar geruchten, want niemand kon er concreet over zijn. Ik hoopte werkelijk dat het definitief door zou gaan, want het zou een fantastische aanleiding zijn om voor de derde keer naar Jamaica te gaan. Daarnaast vind ik Reggae Sunsplash het Festival der Festivals, dat speelde natuurlijk ook mee. In het voorjaar van 2006 werden dingen concreter en toen de Reggae Sunsplash website in de lucht was, werd het hoog tijd om zo spoedig mogelijk naar het reisbureau te gaan. Daarmee was niet alleen de ‘revival’ van Reggae Sunsplash een feit, maar dat ik erbij zou zijn ook!

Op donderdag 3 augustus 2006 werd de allereerste Reggae Sunsplash avond gehouden: de Dancehall Night. Het was een van de meest populaire avonden van Reggae Sunsplash. Gezien de line-up heb ik die avond echter overgeslagen. Bounty Killer, Ninja Man, Busy Signal en Vybz Kartel om er zomaar een paar te noemen zijn nu eenmaal niet mijn ding. Als nadeel had het overslaan van deze avond wel dat je artiesten als Perfect, Queen Ifrica, Natty King en Chezidek ook aan je voorbij moest laten gaan. De nadruk lag in ieder geval sterk op Dancehall en daarom heb ik die avond dus overgeslagen. Naar de overige drie avonden ben ik wel geweest.

Reggae Sunsplash biedt onderdak aan artiesten en muzikanten in ClubHotel RIU in Ocho Rios waar ik ook verblijf. In de lobby hoop ik veel binnenkomende artiesten te zien, maar dat valt zwaar tegen. Er staan wel twee jongens in de buurt. De een heeft een hightech mobieltje bij zich – ultra dun – waar hij bijna continue mee belt. Verder heeft hij een groot horloge om zijn pols en een dikke ketting om zijn nek met een net zo dik kruis eraan. Na ongeveer een kwartiertje gaan ze er weer vandoor. Als een ober van het hotel glazen op komt halen, vraag ik hem toch maar eens of hij misschien al bekende artiesten heeft gezien. “Die heb ik wel gezien ja. Die jongens die hier net ongeveer een kwartier lang naast je stonden, daarvan was die ene Assassin”. Dat heb je dus als dancehall niet je ding is. Toch maar even rondlopen om te zien of Assassin nog in de buurt is en ja hoor, hij staat bij de ingang. Nog steeds te bellen. Een mooi moment om Assassin op de gevoelige plaat vast te leggen, dan heb ik in ieder geval nog wat zal ik maar zeggen. Sindsdien moet ik er bij de naam Assassin altijd weer aan denken dat hij een kwartier lang zowat naast me stond en dat ik hem helemaal niet herkende. Ach, zo maak je nog eens wat mee.

In de Conference Room is een Media Center ingericht, uitsluitend bedoeld voor de pers. Als ik naar binnen kijk gebeurt er niet veel. De pers wordt van allerlei informatie voorzien in de vorm van brochures, folders en flyers (een zogenaamde press-kit) en voor de rest gebeurt er eigenlijk niet veel. Het is een saaie bedoening. Karl Angell komt aangelopen, de uiterst vriendelijke Jamaicaan die we al eerder hadden ontmoet en gesproken. Uit die gesprekken kwam naar voren dat hij bij The Jamaica Observer heeft gewerkt en dat de politie hem later vroeg om woordvoerder bij hun te worden. De aanbieding om “Director of Communications of the Jamaica Constabulary Force” te worden betekende een (dikke) promotie voor de in Kingston wonende Karl die hij niet aan zich voorbij kon laten gaan. In het restaurant Piccola Italia eten en drinken we wat met Karl Angell. Hij stelt ons voor ons mee te nemen naar Reggae Sunsplash, de eerste avond dat we er naartoe gaan. “Om 17:30 uur bel ik je op de kamer en vijf miniuten later sta ik beneden in de lobby op je te wachten” zegt Karl. Dat vinden we een goed idee dus dat spreken we met de goedlachse Karl af.

Naderhand hebben we het er nog eens over en bedenken ons dat we nog tijd genoeg hebben om een taxi te pakken als blijkt dat van de afspraak helemaal niets terechtkomt. Afspraken kun je – met alle respect – (bijna) niet maken met Jamaicanen. Nu kun je Karl Angell niet tot de gemiddelde Jamaicaan rekenen, maar goed. Jamaica blijft een eiland vol verrassingen. Goedschiks of kwaadschiks.

Klokslag 17:30 uur gaat de telefoon in de kamer. Ik vind het echt helemaal geweldig! Karl heeft zijn woord gehouden! Eenmaal beneden gekomen staat Karl Angell – die begin dit jaar de moord op Bob Woolmer, de cricket-coach van Pakistan, wereldwijd bekend maakte – inderdaad op ons te wachten. Karl heeft zijn dochter Suzette bij zich. Ze studeert in Cuba. Speciaal voor Reggae Sunsplash is ze naar Jamaica gekomen. Karl zegt (zoiets als): “We haffi wait fi di Rasta, and then we go”. Er moest natuurlijk ook wel iets zijn om de afspraak niet helemaal vlekkeloos te laten verlopen, en dat was dus het wachten op de Rasta. Terwijl we staan te wachten komen we Charles Campbell tegen, de organisator van Reggae Sunsplash. Ik vind het echt een eer om hem te mogen ontmoeten. Zijn naam had ik al vele, vele malen op internet gelezen. En nu staat hij in levende lijve voor me. Natuurlijk mochten bij de kennismaking handenschudden, een “Nuff Respect!” en nog veel meer uplifting words niet ontbreken. Hoewel uit de non-verbale communicatie van Campbell blijkt: “Nou, vooruit dan maar weer…” als ik vraag of ik een foto van hem mag nemen (ik ben nummer 100.001 denk ik dus dat kan ik wel begrijpen), staat hij leuk op de gevoelige plaat. Iets later komt de Rasta – Camile (ik weet niet zeker meer of hij werkelijk zo heet) – op zijn gemakkie aangelopen en we vertrekken richting Richmond Estate, dat even buiten Ocho Rios ligt. Het is 200 hectare groot, er kunnen 20.000 auto’s geparkeerd worden en het kan tot 150.000 bezoekers herbergen. Dit terrein – dat aan de Caribische zee ligt – wordt voor diverse grootschalige evenementen gebruikt. Op naar Richmond Estate!

In de auto is het onderwerp van gesprek natuurlijk reggaemuziek en reggaeartiesten. Na er een aantal besproken te hebben vraagt Camile: “Wat vind je eigenlijk van Buju Banton?”. Ik laat weten dat ik albums als “Inna Heights” en “Till Shiloh” echt geweldig vind. “In juni dit jaar heb ik hem nog op zien treden in Amsterdam” zeg ik tegen Camile. Als antwoord daarop laat hij weten dat hij voor Buju Banton heeft gewerkt en dat hij naast de Gargamel Studio woont. Karl Angell zegt even later: “Je raadt nooit wie het Reggae Sunsplash festival gisteren heeft geopend!” Al gauw blijkt dat Camile het Festival der Festivals gisteren heeft geopend. “Ik zit hier niet met kleine jongens in de Toyota Camry 2.4 van Karl” zit ik mij te bedenken. Suzette zet reggaetonmuziek op en onderweg stoppen we in St. Ann’s Bay, de hoofdstad van de provincie St. Ann. Hier moet Karl even pinnen en als we vervolgens doorrijden naar Richmond Estate zingt Karl Angell in de auto: “Cyaan seh mi never did a warn yuh…” Ik antwoord daarop met: “Oh Lord mi tell yuh…” Het is even stil in de auto en daarna moeten we er met zijn allen vreselijk om lachen. Camile laat daarop weten dat conscious reggae echt het meest gewaardeerd wordt in Europa. “Nog meer zelfs dan is de USA” voegt hij eraan toe.

Eenmaal aangekomen op het landgoed Richmond Estate, kunnen we zonder problemen doorrijden en Karl parkeert de auto achter het festivalterrein, precies achter het podium om precies te zijn. Op het festival-terrein zelf aangekomen geeft Karl een kleine rondleiding waarbij hij laat weten wat waar te vinden is. Ook wijst hij ons erop dat bij dit kraampje – Ashanti Oasis genaamd – de vrouw van Mutabaruka vegetarisch eten verkoopt. Nadat we het terrein hebben verkend, gaan we naar het amfitheater. Pas naderhand als de optredens switchen tussen het hoofdpodium en het amfitheater, wordt het mij duidelijk dat het woord “amphitheatre” wel erg grappig klinkt als het door een 100% Jamaicaan wordt uitgesproken. Dus met toevoeging van het typisch Jamaicaanse patois. Waarbij het uiteraard vooral gaat om het woord ‘theatre’, dat als ‘tea-aaa-thaaa’ uitgesproken wordt.

Voordat de optredens op het amfitheater beginnen, opent Camile wederom het Reggae Sunsplash festival, vanavond is het World Beat Night. Op het podium (het is nog vroeg) verschijnen mij onbekende groepen zangers, dansers en danseressen. Maar één ding valt mij wel enorm op, en dat is het geluid in het amfitheater. Het is met geen pen of liever toetsenbord te beschrijven hoe geweldig het geluid daar klonk! Dit was werkelijk de meest optimale geluidsopstelling die je maar kan verzinnen. Het is met geen woorden te beschrijven dus ga ik dat ook niet proberen, afgezien van één woord dan: FANTASTISCH !!! Ik zou echt willen dat het geluid bij alle optredens waar dan ook zo zou zijn, echt buitengewoon !!! Daar kon het geluid van het hoofdpodium niet eens aan tippen. Zo een vreselijk goed opgesteld en mooi afgesteld geluid had ik van mijn hele leven nog nooit gehoord !!! Naast het amfitheater stond een groot scherm opgesteld voor de bezoekers die de optredens op het podium niet konden zien. Omdat het amfitheater ogenschijnlijk “in zee” stond (heel mooi gezicht!) en het land vanaf het podium opwaarts liep, kon iedere bezoeker de optredens zien. Waar je ook stond en hoe druk het ook was.

We waren al om een uur of 18:00 – 18:30 uur op Reggae Sunsplash. Het eerste optreden tijdens de World Beat Night waarvan je zegt: “Ya Man, Let’s Rock & Groove!” was die van Bushman, die om 23:00 uur begon op het hoofdpodium. Dat doet Reggae Sunsplash trouwens wel erg goed moet ik zeggen. Er vinden namelijk optredens plaats op het hoofdpodium en als die afgelopen zijn, dan zijn er optredens in het amfitheater. Je kan dus continue naar optredens kijken van bekende en minder bekende artiesten. Ook maakt het niet uit waar je je op het festivalterrein begeeft. Want overal hangen immens grote beelschermen waarop je de optredens die op het podium plaatsvinden (zowel het hoofdpodium als in het amfitheater) kan bekijken.

Net als Bushman zien artiesten als Morgan Heritage en Junior Kelly er erg netjes uit; je zou ze bijna niet herkennen. Geen uitgesproken “rood-geel-groen” kledij zoals we ze hier in Nederland op festivals en in de poppodia op zien treden, maar een nette (spijker-)broek, een overhemd en een colbertje. Netjes in ieder geval. Luciano zou vandaag optreden, maar hij staat morgen op de planken. Alpha Blondy treedt op als de nacht plaats maakt voor schemering en de zon langzaam maar zeker op begint te komen.

Zodra de zon schijnt, is het meteen al erg warm. Zelfs Jamaicanen zoeken op dit vroege tijdstip de schaduw op. Alhoewel er na Alpha Blondy die de hoofdact van de World Beat Night is nog iets te doen valt in het amfitheater, vinden we het mooi geweest en pakken een taxi terug naar het hotel. In het hotel aangekomen, komen we mede-reizigers tegen die net aan hun ontbijt beginnen. Het was een vermoeiende dag omdat we die dag om ongeveer 09:00 uur opgestaan waren en de volgende dag om ongeveer dezelfde tijd pas weer naar bed gingen. Maar het was de moeite absoluut waard.

Vanaf vandaag draaien dag en nacht zich om: overdag slapen en ’s avonds / ’s nachts / ’s morgens op Reggae Sunsplash. Mijn bioritme vond het niet echt geweldig geloof ik, maar ik zelf wel. Ik vond het echt fantastisch om op het Reggae Sunsplash festival in Jamaica te zijn geweest. En er zijn gelukkig nog twee avonden te gaan ook, bioritme of niet.

Alle reisverslagen zijn te lezen door in de rechter kolom op de categorie Jamaica 2006 te klikken.