Ze zijn al jaren niet meer in de hitlijsten gesignaleerd. Het laatste wapenfeit op het slagveld der platenverkopen heeft UB40 alweer tien jaar achter zich gelaten en voor de grote successen moet je zelfs terug naar de jaren tachtig en vroege jaren negentig. Toch zegt dat niks over de populariteit van de gestroomlijnde reggaeband uit Birmingham.
Die blijft onverminderd groot. Vorige week lieten de voormalige schoolkameraden de Rotterdamse Ahoy drie keer tot de nok toe vollopen. Daarnaast werden de onverzadigbare ‘Joebie-fans’ nog eens extra getrakteerd op een toetje in de Americahal.
Zesduizend bezoekers waren daar getuige van een doorsnee UB40 optreden. De sentimenten werden bevredigd met klassiekers als Cherry Oh Baby en Kingston Town, maar ook werd de volgepakte hal een voorproefje gegund van het album dat begin volgend jaar zal uitkomen.
De kakelverse songs Rainbow Nation en I’ll Be There maakten duidelijk dat UB40 haar weg vervolgt langs het pad van de perfect geproduceerde, maar saaie reggae. Want die smaak bleef onwillekeurig aan de activiteiten van het bejubelde tiental hangen. Weliswaar waren alle ingrediënten van de reggae aanwezig – van het vertraagde skaritme tot aan de pompende bas en van rudimentaire dubeffecten tot aan de tetterende blazers – toch wilde het die zondagavond maar niet opwindend worden.
Net zo droog als de aankondigingen van Robin Campbell klonken Stick By Me, Impossible Love en Bring Me Your Cup. Pas toen zanger/gitarist Ali Campbell het stokje overgaf aan smaakmaker Astro die Rat In Mi Kitchen voor zijn rekening nam, ontstond er leven in de wat ingedutte tent. Ook bassist Earl Falconer bewees met Reggae Music dat er UB40 meer kan zijn dan alleen die houterige Campbell-broeders. Het obligate en dreinerige Red Red Wine herstelde de verhoudingen weer en versterkte de indruk dat UB40 vooral een routineuze jukebox is.
Bron: De Stentor
De bla-bla is afkomstig van De Stentor dat toch duidelijk aangegeven was dacht ik. Als Buju Banton 4x Ahoy uitverkocht weet te krijgen, en dus heel Nederland er gek van is, dan zal ik in mindere mate fan van hem zijn denk ik. Als heel Nederland “Murderer,
Blood is on your shoulders, Kill I today you cannot kill I tomorrow” meezingt dan hoeft het voor mij allemaal niet meer zo erg. Half-gevulde zaaltjes in diverse poppodia is waar ik de voorkeur aan geef 😉
wat een bla bla over UB40 de Gigs waren Super in Ahoy in Apeldoorn
ze zijn altijd goed ze trokken weer 4 gig allemaal uitverkocht dus waar hebben we hetr over zie jij bijvoorbeeld Buju banton 4 keer een zaal vol te krijggen ,,,nee dus he UB40 wel nu ali weg is zal het wel minder zijn maar dat is toekost muziek
Ub 40 heb ik na de lp Jeffrey Morgan niet echt meer gevolgd, toen vond ik al dat ze in herhaling begonnen te vallen af en toe verscheen er nog wel een leuk 45 toeren singeltje en daar houdt het wat mij betreft mee op, totdat de cd who you fighting for uit kwam dat vond ik nou weer is een ouderwetse ub 40 album wat naadloos aansluit bij de eerste drie platen die ze hebben uitgebracht. Het allereerste concert van UB40 in Paradiso als ik het me goed herinner september 1980 dacht de vierde blijf ik toch herinneren als een top concert voor een half gevulde benedenzaal in Paradiso, paar maanden later stonden ze weer in de zelfde tempel en toen was het al uitverkocht, het laatste optreden wat ik van hun gezien heb was in de Jaap Edenhal en toen vond ik het al ongeinspireerd klinken, live moet je iets toevoegen aan je songs het is knap als je het exact zoals het op de plaat staat kan na spelen maar dan kan je net zo goed thuis een album opzetten en zelf gaan applaudiseren na elk nummer, ja als ik naar een concert ga wil ik een artiest zien die er zelf ook plezier in heeft, die niet in herhaling valt en dat het aanwezige publiek echt uit hun dak gaat zoals onlangs bij Jill Scott wat was dat goed.