Aan de release ‘Two Sevens Clash – The 30th Anniversary Edition’ van Culture werd op de weblog reeds eerder aandacht besteed.

Op het Belgische Kwadratuur zie ik wel eens (reggae / reggae-gerelateerde) recensies voorbij komen waarbij mijn ogen al pijn doen na de eerste 10 zinnen.

Ik begrijp best dat als je een CD-bespreking opstelt, dat je het in de bijvoeglijke naamwoorden moet zoeken zoals mooie stem, fantastisch geluid en  prachtig CD-hoesje. Maar op Kwadratuur kom je bij de CD besprekingen bijna alleen maar bijvoeglijk naamwoorden tegen, wat het lezen zeer onprettig maakt.

Hoe dan ook, Kwadratuur prijst de 30e verjaardag van het album de hemel in, bijna net zo hoog als Joseph Hill zelf. En terecht! Jammer is wel dat er slechts oppervlakkig aandacht wordt besteed aan de titel van het album. Een titel met een inhoud die op velen een grote impact heeft gehad. Maar dat doet aan de recensie niet veel af. Want zoveel upliftment lezen in slechts vier alinea’s doet je altijd goed. Vooral als het gaat over de altijd goed gehumeurde Joseph Hill die een groot fan van velen is geweest en ook altijd zal blijven.

“Sterke songs, een authentieke klank, een grote artiest in zijn genre, een groot kartonnen doosje met mooi biografisch boekje en leuke foto’s,… dit is een klasbak en een terecht eerbetoon aan een hele grote rasta. Moge hij rusten in eeuwige vrede!” aldus Kwadratuur.