Maandenlang heeft het Amsterdam Roots Festival in een onzekere positie verkeerd omdat de subsidiekraan voor driekwart was dichtgedraaid. De Kunstraad vond het artistieke niveau van het festival namelijk niet hoog genoeg. Ten opzichte van vorig jaar moest het Amsterdam Roots Festival het dit jaar met een kwart van de subsidie doen. Een onmogelijke opgave, waardoor het voortbestaan van het jaarlijks terugkerende festival drastisch in het gedrang kwam.

Na veel overleg werd de subsidie dan toch verhoogd naar de helft en met behulp van sponsoren kon de organisatie het nieuws dan toch naar buiten brengen dat het Amsterdam Roots Festival ook dit jaar weer werd gehouden. In een uitgeklede versie weliswaar, want het festival werd niet op andere locaties dan het Oosterpark gehouden en vond maar één dag plaats. De organisatie laat zich echter niet zomaar uit het veld slaan en heeft als reactie op het geharrewar laten weten er naar te streven om het festival volgend jaar weer op meerdere dagen door heel Amsterdam te houden.

Hoe dan ook: op naar het Oosterpark waar het Roots Open Air gehouden wordt. Het weer is goed, de zon schijnt, de temperatuur is soms uiterst zomers te noemen en vrolijke mensen lopen door het park dat volstaat met kraampjes, karretjes en tenten. Het is 12:00 uur en veel uitbaters zijn nog aan het opbouwen. Blue Stripe staat ook in het park met een kraampje om personeel te werven. Het is de enige plek in het park waar ik de maximum loopsnelheid overtreed. Zonder op de bon te worden geslingerd.

Volgens de plattegrond zou ik nu bij "The Bass Stage" moeten zijn, waar diverse DJ’s zoals Jah Depender, Chaos, Spitfire en SoundSystem Herb-A-Lize-It zouden moeten draaien. Ik moet goed om me heen kijken waar The Bass Stage zich bevindt. In de omgeving staat een redelijk klein wit tentje in het gras. "The Bass Stage?" vraag ik mij af. Door het hele park heen hangen geplastificeerde A4-tjes aan palen met daarop de naam van de stage en het programma. Dat is goed gedaan! Eenmaal dichterbij gekomen staat er op het A4-tje inderdaad: "The Bass Stage". Waar King Shiloh met hun geluidsinstallatie complete muren kunnen bouwen, staan er hier links en rechts van het tentje maar een paar boxen opgesteld. Ook hier is men nog druk aan het opbouwen. Met als gevolg dat ik geen van de genoemde DJ’s heb horen spelen. Ook de op de flyer aangekondigde "nog meer gruwelijke acts" heb ik niet gehoord. 

Even verder staat het grootste podium van Roots Open Air opgesteld: het Alliantie podium. De woningbouwvereniging die bewoners de stuipen op het lijf kan jagen heeft blijkbaar ook zijn goede kanten"als sponsor. Voor het podium ligt een erg ruim grasveld waar veel mensen terecht kunnen. Het is duidelijk dat hier de hoofdoptredens gehouden zullen worden. 

Op/bij de kraampjes wordt zoals gewoonlijk kleding, kettinkjes, armbandjes, muziekinstrumenten, kleden, kunst, enzovoorts verkocht. Ook promoten diverse organisaties hun doelstellingen. Op een kraampje dat met muziek te maken heeft staan allerlei folders met namen van landen erop. Terwijl ik de folder "Caribisch gebied" pak, laat de standhouder weten dat het om een organisatie gaat die diverse artiesten naar Nederland haalt. Uiteraard wekt dat mijn interesse. Ondertussen bekijk ik de folder vluchtig en zie geen termen als "Reggae" of "Jamaica" in de Caribische folder staan. "Doen jullie ook iets met Reggae?" vraag ik de standhouder. Waarop ik het antwoord "Jazeker!" terugkrijg. Kijk, nu wordt het pas echt interessant. "Wat dan?" Na een aantal verwoede pogingen om me een goed antwoord te geven, moeten we op een ietwat pijnlijke manier afscheid nemen.

Wandelend door het gezellige Oosterpark staat de TSAP stage aan de linkerkant opgesteld. Jampara & The Batalion feat. de Burundi Drummers gaan hier straks optreden. Ook Jampara & Crew is druk bezig met het opbouwen en zo nu en dan soundchecken ze alvast wat. Wat erg jammer is, is dat de TSAP stage in een tent staat. Op zich wel begrijpelijk gezien het onbetrouwbare Nederlandse weer waar geen peil op te trekken valt, maar omdat ik mijn fototoestel bij me heb denk ik meteen: "Daar gaan de foto’s!" Onderbelicht, niet scherp, slechte kwaliteit. Na een paar minuten heb ik geaccepteerd. Het is ongeveer 13:00 uur, over een half uur gaat Jampara & The Bata-Lion los.

Een heel klein stukje verder staat het Urban Groove podium opgesteld dat bedoeld is voor nieuw talent. Ook hier wordt gesoundchecked. Nog een klein stukje doorlopen en het cirkeltje is rond, het begin van de tocht is weer in zicht. Een rondje Oosterpark kun je op slentertempo blijkbaar in een uur afleggen. 

Zoals gezegd nog een half uur te gaan. Nu kun je in datzelfde slakkengangetje nog een rondje Oosterpark doen, maar als Jampara op gaat treden, dan is de kans groot dat je je op dat moment aan de andere kant van het park begeeft. Met als gevolg dat je misschien alleen de laatste minuten van het optreden ziet. Niet doen dus.

Een half uurtje volmaken in het Oosterpark is in feite helemaal geen kunst, maar toch: wat ga je het komende half uur doen? Het is altijd prettig als het antwoord je in de schoot geworpen wordt. Want de soundcheckgeluiden vanaf het Urban Groove podium hebben zich hoorbaar omgevormd tot… reggaemuziek! Het programmaboekje had ik al eerder in bezit, ik heb het een aantal keren doorgelezen, maar dat er naast Jampara & The Batalion nog een reggaeband op zou treden was me toch echt niet duidelijk. De verrassing van de dag.

Al van ver is de reggaemuziek met zijn duidelijk herkenbare kenmerken hoorbaar. Eenmaal de tent binnengelopen staat een vijfkoppige band op het podium: de leadzanger, een drummer, een basgitarist en twee gitaristen. "Het ROC van Amsterdam presenteert Sensi Lyricz & The Soul Rebels" staat er achteraf gezien op de Amsterdam Roots website aangekondigd. Terwijl Stichting GRAP ervoor gezorgd heeft dat ze in het Oosterpark staan, maar wat doet het er toe. De leden van de band schat ik ongeveer 20 jaar. Het Urban Groove podium is zoals gezegd bedoeld voor nieuw talent. Daar voldoet deze band wel aan, aangezien ze nog maar vier maanden samen zijn. Drummer Jesse Bonger was gisteren jarig en dus besloot de band "door te halen". Afgelopen nacht geen oog dicht gedaan dus. 

Dit wordt een makkelijk optelsommetje: plusminus 20 jaar, nog maar vier maanden samen en geen oog dicht gedaan. "Toch maar eens gaan kijken waar je nu eindelijk een biertje kan scoren?"

VAUDT! Want ik liet al weten dat Sensi Lyricz & The Soul Rebels de verrassing van de dag waren. Nog nooit had ik van deze band gehoord, terwijl ze toch ook in het voorprogramma van Ziggi & The Rennaissaince Band in de Waerdse Tempel in Heerhugowaard hebben gespeeld. Ze speelden werkelijk de sterren van de hemel. Drummer Jesse Bonger was echt goed bezig. Net als de andere muzikanten speelde hij het repertoire volkomen foutloos af. Elke slag kwam precies op het juiste moment en het was ook mooi om naar te kijken. 

Leadzanger Eryc van Yperen (a.k.a. Sensi-Lyricz) zong het ene na het andere nummer spat zuiver. Stuk voor stuk waren dat eigen geschreven nummers. De nummers "Dem Gone" (dus niet van Gentleman) en "Life Not Easy" die op de MySpace van Sensi-Lyricz staan werden ook vandaag ten gehore gebracht. Gitarist Jesse Jeremy ten Cate zong wel een cover, namelijk "Lee and Molly" van Ziggy Marley. Rhythmgitarist Ruud Schiebergen en basgitarist Theo Jacobs waren zichtbaar ook goed op elkaar ingespeeld. Het geheel klonk gewoon als een klokje!

Ook heel sterk was het einde van elk nummer, daar had deze jonge band echt goed over nagedacht. Want muzikaal stak het dermate goed in elkaar dat het niet anders kon eindigen dan in een daverend applaus. En dat kregen ze terecht dan ook. Voor "Sunny Ganja Day", de afsluiter van het optreden, zou zogenaamd geen tijd meer zijn. Gitarist Jesse Jeremy ging daarop de discussie aan met de tijd-programmeur. Van wie ze dan toch nog toestemming kregen om Sunny Ganja Day te spelen. Als ze het maar kort hielden. En dat deden ze natuurlijk (niet). Ook na de afsluiter volgde weer een daverend applaus. Ze deden het absoluut erg goed, ik kan niet anders zeggen.

De bandleden die afkomstig zijn uit allerlei plaatsen zoals Alkmaar, Almere, Diemen, Amsterdam en zelfs Helmond zijn nog op zoek naar een onafhankelijke toetsenist. Dus ben jij handig met keys en wil je je aansluiten bij deze talentvolle band die Good Vibes en One Love hoog in het vaandel dragen, stuur dan een mailtje naar info@fiyah.nl. De band heeft serieuze plannen voor de toekomst en heeft als motto: "If the love overcome the power of force then there would be peace in the world". Join in!

Na de verrassing van de dag is het tijd geworden voor het optreden van Jampara & The Batalion die geen introductie behoeft. Ik kan het me nog goed herinneren dat Jampara een optreden in De Kade in Zaandam gaf. Er was maar een handje vol mensen en van dat handje vol mensen vertrokken de meesten ook nog eens vroegtijdig. Het werd bijna een privé-optreden en Jampara bleef maar gaan en gaf alles dat er in zat. Vandaag gaat Jampara er zoals gewoonlijk weer voor de volle 100% tegenaan, maar dan gelukkig voor een erg goed gevulde TSAP stage. Het publiek is erg enthousiast. Na ieder nummer wordt er (erg) spontaan geapplaudisseerd, bijna alle mensen in de tent dansen mee op de aanstekelijke muziek. Niet veel later na de aanvang van het optreden betreedt Chiney het podium. Wie Chiney kent, kent zijn danskunsten ook. Het is dan ook niet verwonderlijk dat alle fototoestellen op Chiney gericht zijn bij het betreden van het podium. Voor de rest van het optreden blijft "Plastic Man" (zoals hij aan het einde van het optreden wordt afgekondigd) op het podium dansen met een Reggae Sundance vlaggetje in de hand, wat de hele entourage een leuke en goede toegevoegde waarde geeft.

Het blijft altijd indrukwekkend als de Burundi Drummers op het podium verschijnen. Het drietal heeft ieder een grote trommel op het hoofd, vervolgens worden de trommels op het podium neergezet. Wederom trekken velen hun fototoestel om foto’s te schieten. Het valt me nu pas eigenlijk goed op dat Mikey op djembé de draaiende motor achter het optreden van de Burundi Drummers vormt. Want hij bepaalt de hoofdmaat waarop de Burundi Drummers kunnen improviseren en dat doen ze als de beste! Naast solo’s op de trommels hebben de Burundi Drummers ook danspasjes en vliegensvlugge bewegingen met de slagstokken in huis. Het is werkelijk een lust om te zien. En om te horen ook natuurlijk. De Burundi Drummers krijgen na hun optreden terecht een daverend applaus.

Daarna vervolgt Jampara met zijn altijd vriendelijke uitstraling zijn optreden. Dat er plusminus 10 muzikanten op het podium staan is duidelijk hoorbaar. Het komt de muziek echt duidelijk ten goede en zou misschien wel verplicht moeten zijn. Vele lekkere en goed dansbare riddims komen voorbij, ieder nummer wordt eveneens met een daverend applaus gewaardeerd. Jampara sluit het concert af met de opmerking dat hij in november in het voorprogramma staat van de hogepriester van de Afrikaanse reggae, Alpha Blondy. Een encore zat er gezien de tijd niet meer in. Waar Sensi Lyricz & The Soul Rebels nog om extra tijd kon onderhandelen, was het bij Jampara echt schluss. Maar die mening waren de Burundi Drummers niet toebedaan. Met Jampara voorop en de Burundi Drummers er al drummend achteraan vervolgden zij het optreden buiten de tent. En ook daar was de belangstelling van het publiek erg groot.

Burn de Amsterdamse Kunstraad. Want hoe kunnen zij aanvankelijk van mening zijn geweest dat het artistieke niveau van het Amsterdam Roots Festival niet hoog genoeg is? OPEN met die subsidiekraan!

Bekijk ook: het fotoalbum