Op donderdagavond 27 augustus treedt Tosh meets Marley op in De Kade te Zaandam. Het voorprogramma wordt verzorgd door de reggaeband Sticko Xperience. Er zijn maar weinig mensen in de zaal en in de loop van de avond worden het er niet veel meer.
In de zaal raak ik in gesprek met twee brethren uit de provincie Noord-Brabant. De fervente reggaefans zijn al meer dan 15 jaar niet naar reggaeoptredens geweest en hebben besloten om weer eens naar een liveoptreden te gaan. Ze hebben een kamer geboekt in het nabij gelegen Bastion Hotel. Alles is geregeld om er een avondje van te maken "like in the good old days". Met verbazing vraagt de ene bredda gezien de lage opkomst: "Is reggaemuziek dood?" Aan de hand van veel voorbeelden laat ik hem weten dat het tegendeel waar is, maar erg overtuigd is hij niet.
Nadat de afgelopen maanden een aantal toch wel teleurstellende albums zijn uitgebracht en er optredens zijn geweest waarvan ik blij ben dat ik er niet naartoe ben geweest, kon ik dit authentieke optreden niet voorbij laten gaan.
Om plusminus 22:00 uur betreedt Sticko Xperience het podium. De band bestaat uit acht muzikanten en dat hoor je. De lekkere roots-riddims brengen het publiek al gauw in de juiste stemming. Links van het podium staat een bankstel van waaruit Tony Chin en Fully Fullwood het optreden bekijken. Als ik ze begroet valt het me pas goed op hoe klein deze grote helden zijn. Langer dan 1.65 – 1.70 m zijn de legendarische muzikanten niet.
Na het optreden van de Sticko Xperience wordt er net als voor het optreden erg goede muziek gedraaid door het aanwezige soundsystem. Bij het ombouwen van het podium blijft de meeste apparatuur staan. Het duurt dan ook niet lang voordat Tosh meets Marley van start gaat met Lively Up Yourself. Daarna volgen nog veel onnavolgbare nummers zoals Coming In Hot, Equal Rights, Downpressor Man, I Shot The Sheriff, Mr. Chatterbox, I’m The Toughest, Bush Doctor en vele anderen. Naast leadsinger Donovan Carless neemt ook keyboard player Jawge Hughes een nummer voor zijn rekening, waarbij Tony Chin het keyboard bespeelt. In het nummer African wordt erg goede percussie gespeeld die uiteindelijk door drummer Karl Wright wordt overgenomen. Fully Fullwood en Tony Chin spelen zoals gewoonlijk op een Steinberger, gitarist Vince Black speelt zijn gitaar linkshandig. Grote afwezige vanavond is Junior Marvin, hij maakt geen deel meer uit van de band. Hoewel de opkomst niet groot is, geeft Tosh meets Marley toch een encore. Ze spelen nog één nummer: Jammin’. Een mooiere afsluiter van dit geweldige optreden had ik niet kunnen bedenken.
Na het optreden verkoopt Tony Chin zijn allernieuwste CD "Universal Love" in de zaal. Als ik een reggaelegende direct kan supporten door de CD te kopen dan hoef ik er niet eens over na te denken. Bij een snelle scan in de auto vielen minstens drie uitschieters me op. Wat me tijdens de scan (iets te laat weliswaar) ook opviel is dat de brethren uit Noord-Brabant langs de weg stonden te liften om naar het Bastion Hotel te komen. Het kopen van de CD ging op de automatische piloot, de brethren bij het hotel afzetten ook.
In veel opzichten was het een mooie avond. Als Bob Marley of Peter Tosh erbij aanwezig zouden zijn geweest, had het niet anders geklonken.
Inderdaad ongelooflijk dat reggaelegendes van dit formaat massaal genegeerd en ondergewaardeerd worden. Het viel me nog mee dat ze een complete show gaven inclusief een encore voor dat handje vol publiek.
Roots with quality 😉
In De Melkweg (begin maart dit jaar) was het ook al zo rustig. Onbegrijpelijk, want Jamaicaanse muzikanten van dit caliber lopen er niet veel meer rond.
Volgende week The Wailers. Ook een ‘reggae van de bovenste plank concert’, maar ik vrees dat ook daar de zaal niet wordt platgelopen….