Het is altijd leuk om naar een poppodium te gaan waar je nog nooit bent geweest. Het is dat het optreden van Bitty McLean feat. Sly & Robbie in juli 2007 niet doorging omdat Robbie Shakespeare zijn been had gebroken, anders had ik al eerder naar de Waerdse Tempel in Heerhugowaard geweest.

Als je Intratuin voorbijgereden bent, dan heb je echt het idee om in “the middle of nowhere” terecht te komen. Op zich is dat ook wel zo als je de luchtfoto op de website van de Waerdse Tempel bekijkt. Een prima plek voor een poppodium, dan heeft niemand er last van. Achteraf gezien bleek niets minder waar. Omwonenden bellen de politie al als de Waerdse Tempel witte tenten voor een evenement buiten zet. “Dat schittert te veel”.

De garderobe moet je na afloop van het optreden betalen. In de Waerdse Tempel hanteren ze een muntjessysteem (waar ik altijd een hekel aan heb), maar met de overgebleven muntjes kun je ook je jas betalen dus dat is dan weer een voordeel. Voordat je naar beneden loopt richting de grote zaal, worden de rookruimtes al duidelijk aangegeven.

De zaal is groot en wat het meest opvalt, is dat de zaal nogal breed is. Boven zijn de balkons voor het publiek gesloten, er staat wel een soundsystem te draaien. Aan het begin van de avond draait het soundsystem – bestaande uit DJ Ill Skillz en DJ Cheef – vooral veel muziek van Bob Marley. Hoewel er zoveel goede andere reggaemuziek is uitgebracht, hoor ik de muziek van Bob Marley altijd graag. Na een biertje lust je ook wel wat te roken, dus op naar de rookruimtes. Het afzuigsysteem in de rookruimte is van professionele aard omdat je niets anders dan buiten staat. Weliswaar beschut met houten hutjes en parasols, maar het is en blijft buiten.

Eenmaal teruggekomen in de zaal wordt er nog steeds Bob Marley muziek gedraaid. Daarna komen er ook andere artiesten aan bod. Artiesten van het kaliber “vijf-Euro-bak bij de Free Record Shop”. Red Red Wine van UB40, Shy Guy van Diana King en noem ze allemaal maar op. Van die nummers die je alleen al uit principe niet op een Rasta Party draait.

Veel muziek is me gelukkig ontgaan omdat ik toch nog aardig wat bekenden tegenkwam in de Waerdse Tempel, meer dan ik had verwacht. In de zaal wordt het langzaamaan drukker en om plusminus 21:30 uur betreden de muzikanten van Gideon Grounds het podium. Deze Amsterdamse reggaeband is gestart onder de naam Gorgon Massive. In 2008 is de band gereorganiseerd en heeft onder andere leadzanger E-Mann zich bij de band aangesloten.

De voltallige band speelt goed en de als Emanuel Richardson geboren E-Mann zingt spatzuiver en weet de stemming er goed in te brengen. Het optreden is absoluut goed te noemen. Het optreden duurde maar liefst vijf kwartier, wat te lang is voor een voorprogramma. Het is jammer dat Gideon Grounds het vooral moet hebben van zeer bekende riddims. De songteksten waren wel eigen teksten. Persoonlijk zou ik meer eigen materiaal horen zonder gebruik te maken van de alom bekende riddims. Hoe dan ook was het een prima optreden.

Na Gideon Grounds/E-Mann wordt een pauze van een kwartier ingelast. Daarna is het tijd voor de uit Engeland afkomstige General Levy. Hij wordt door Gideon Grounds begeleid. General Levy is rap van tong en speelt naast enkele rootsy songs vooral dancehall-achtige en jungle nummers. Zijn optreden duurt een uur, wat ik persoonlijk ook wat te lang vond. Op zijn MySpace wordt onder andere vermeld: “Levy remains a Lionheart artist riding through the ups and downs of the music business” en zo kan ik zijn optreden ook samenvatten. Van (te weinig) lekker klinkende nummers naar voornamelijk dancehall en jungle. De snelle singjay- en junglegeluiden zijn aan het begin van het optreden leuk om te horen, maar ze beginnen op een gegeven moment te vervelen. Tegen het einde van het optreden gooit General Levy een aantal CD’s het publiek in. Ik had er bijna een gevangen, maar ik hoef er niet rouwig om te zijn dat de CD tegen mijn hand ketste en vervolgens het publiek weer invloog. Tijdens de eerste minuten van de pauze die volgt, zingt General Levy met een jungle-CD mee. Dat klonk erg leuk moet ik zeggen. Zolang het maar bij een paar nummers blijft en dat was ook het geval.

In de zaal werd zo nu en dan iets opgestoken. De onvriendelijke beveiliging liep niet echt vaak rond. Precies voor het midden van het podium staat een groepje jongeren. Een aantal hebben gemillimeterd haar, een van die jongens heeft een voetbalshirt aan. Tijdens het optreden werd er een jongen uit de groep gehaald, meegenomen en in een kamertje gezet. Dat is het nadeel als je je ogen vaak dicht hebt tijdens een concert, dan mis je ook nog wel eens wat. “Zou dat voor het roken zijn?” Je weet natuurlijk niet wat voor beleid ze in de Waerdse Tempel hanteren, maar rigoureus zou het wel zijn geweest.

Na de 20 minuten pauze die volgde na het optreden van General Levy, betreden drie muzikanten het podium. Junior Kelly – de zanger waar iedereen voor gekomen was – liet zich blijkbaar begeleiden door een nogal karig bandje. Het doet me denken aan het optreden van Richie Spice in 2006, waarbij drie muzikanten ook meer dan voldoende was.
Toen Junior Kelly van start ging voegde een achtergrondzangeres zich nog bij het kleine gezelschap. Het is weliswaar een setting waarmee je een optreden kan geven, maar erg professioneel komt het niet over. Het had een beter idee geweest om Gideon Grounds ook Junior Kelly te laten begeleiden.  

Van meet af aan waren er al technische problemen. De bas deed het niet en de monitoren stonden niet goed afgesteld. Wie het zwaarst aan de kar moest trekken was de keyboardplayer. Die had het pas echt zwaar. Hij moest namelijk de rhythm-gitaar spelen, keyboards en als het even kon ook nog de bas. Tussen en tijdens nummers als Boom Draw, Tough Life, Rasta Should Be Deeper en Black, werd een steeds meer geïrriteerde Junior Kelly zichtbaar. Zenuwachtig liep hij telkens om de band heen (hij kon achter het drumstel langs) of hij liep hij naar de PA of naar achteren. Vooral toen de band weer in moest vallen tijdens een nummer, wat niet lukte omdat een van de bekkens van het drumstel viel, kon Junior Kelly het niet laten om zijn Jamaicaans patois met de welbekende niet-aardige woorden ten gehore te brengen. Ook vond ik de band niet goed spelen. Regelmatig werd het me pas bij het refrein van het nummer duidelijk om welk nummer het ging. Ik ben een Junior Kelly fan, ik heb genoeg originele CD’s van hem thuis liggen, maar als je pas bij het refrein doorhebt om welk nummer het gaat, dan klopt er gewoon iets niet. Niet veel later maakte de zichtbaar zwaar opgefokte Junior Kelly – en opgefokt was hij nu ècht – nog maar eens een rondje om de muzikanten heen. Dat nummer heeft hij nog afgemaakt en vervolgens liep hij voor de zoveelste keer naar achteren om vervolgens helemaal niet meer terug te komen. Ironisch genoeg speelde de band even daarna het nummer “Smile”.

Het optreden van Junior Kelly heeft ruim een half uur geduurd. De uiterst kritische Keith Morgan
wilde zoals gewoonlijk het beste van het beste geven. En dat lukte gezien de technische problemen en de band dit keer niet. Ik heb vernomen dat Junior Kelly op Reggae Sundance dit jaar ook tegen de begeleidingsband tekeer ging, maar deze avond was echt dramatisch. Als je het beste van het beste wil geven, dan neem je in ieder geval je eigen voltallige band mee. Dan kun je – als de techniek het niet af laat weten – blazen, dan kun je knallen, dan kun je je muziek ten gehore brengen zoals het moet zijn. En loop je geen risico’s met betrekking tot je reputatie als gevestigde reggaeartiest. Mensen die Junior Kelly vanavond voor het eerst zien zullen zich een tweede keer bedenken. En dat is jammer want Junior Kelly is een top-artiest.

Nadat de band het nummer “Smile” zonder Junior Kelly had gespeeld, verscheen E-Mann op het podium. Hij bood zijn excuses aan. Dat was terecht en daar had hij het bij moeten laten. Maar hij vervolgde zijn betoog met de mededeling dat de Waerdse Tempel niet langer dan 01:00 uur door mag gaan in verband met de vergunning. Hoewel het even na één uur was en hij daar dus gelijk in zou kunnen hebben, vraag ik me af hoe het e.e.a. dan verlopen zou zijn als Junior Kelly niet weggelopen zou zijn. Het optreden van Junior Kelly – de man waar tenslotte iedereen voor gekomen was – was in feite nog maar net begonnen. “Sorry Junior Kelly. Gideon Grounds en General Levy hebben te veel tijd in beslag genomen en je moet na dit half uurtje van het podium af omdat de vergunning maar tot 01:00 uur geldig is?” Kom op zeg. Even later laat E-Mann weten dat we de volgende keer weer van harte welkom zijn in de Waerdse Tempel en dat we dan gratis naar binnen mogen. Hebben we dan vrijkaartjes gekregen bij het verlaten van de Waerdse Tempel? Nee dus. Naar welk optreden kunnen we dan eigenlijk, bij het laten zien van de tickets voor Junior Kelly van vanavond. Wanneer? Hoe laat? Die opmerking was zeker gemaakt om te voorkomen dat mensen hun geld bij de kassa terug gingen vragen. Ik begrijp best dat het een pijnlijke situatie was voor alles en iedereen. Maar wees en blijf dan straight. Geef toe dat de hoofdact volledig de mist in gegaan is en dat de Waerdse Tempel er alles aan zal doen om dat in de toekomst te voorkomen. Maar stuur volwassen mensen niet weg als kleine kinderen met een zoethoudertje die niet waargemaakt kan worden.

Tijdens het optreden van Junior Kelly verschenen drie mensen van de beveiliging vooraan in de zaal die het hele groepje jongeren vervolgens hardhandig meenam. Ook zij werden naar het kamertje aan de linkerkant van het podium meegenomen. Wederom was mij volkomen ontgaan wat er de reden van was. Na het optreden vroeg ik aan een andere groep jongens waarom die hele groep meegenomen werd. “Ze waren al gewaarschuwd dat er in de zaal niet gerookt mag worden en nu deden ze het weer” is wat ik van ze te horen heb gekregen. Als de Waerdse Tempel zo tegen roken is, dan mochten ze beginnen bij de rokende mensen die zijdelings op het podium stonden terwijl Junior Kelly aan het optreden was. Afgezien daarvan heb ik uit andere bronnen vernomen dat er tot twee keer aan toe een vechtpartij in de zaal was. Roken deden ze sowieso en bij vechten kan ik me ook wel iets voorstellen. Vooral gezien de hardhandige maatregelen die tegen de jongens werden genomen. Toen we naar de auto liepen, was er ook op de parkeerplaats van alles aan de hand. Veel geschreeuw en onrust in ieder geval.

Het is altijd leuk om naar een poppodium te gaan waar je nog nooit bent geweest. Bij nader inzien viel dat wel mee. Maar ik geef de Waerdse Tempel het voordeel van de twijfel. Zet een goede Jamaicaanse artiest in het programma en ik ben er weer bij. Met de goede hoop dat het dan niet weer vrijdag de 13e in de Waerdse Tempel is. Want daar leek het dit keer wel veel op.